Yüreğim Elimde

O da biliyordu aslında hayatın zorluklarla dolu olduğunu. Lakin bunu önemsememek istiyordu.

Hayat Leylalar ve Mecnunlar ile doluydu. Ona göre ise aşk demek tutkuydu, kör olmaktı; doğruyu ve yanlışı görememekti. Aklının başına sonradan gelmesinden korkuyordu. 

Hani derlerdi ya “hep sonradan gelir insanın aklı başına” diye.

Çoktan unutmuştu kalp atışını; kalbinin sesini duymayı. 

Nasıl oldu da o gece kelebekler uçuşmuştu kalbinde, midesinde. 

Nasıl olmuştu da kaybolmuştu o kahverengi gözlerin içinde.

Belki en çok sevdiği kahvenin mutluluğu gizliydi o gözlerin içinde.

Sevdiği kahvenin kokusu gibi miydi acaba teninin kokusu! İşte en çok bundan korkuyordu: merak etmek!

Merak ettikçe içindeki kelebekler tekrar tekrar uçacaklardı çünkü.