Kilitli Dolap

Çocukluk yıllarından beri silik bir insan gibi hissetmesinin tek sebebi babasıydı. Ne zaman elinde kitap, defter yanında alsa soluğu “Ne anlamaz bir çocuksun sen!” der geri yollardı. Paranın da her şeyi sileceğini düşünürdü babası. Hakikatin öyle olmadığını anlaması yıllar alsa da paranın aslında daha da derin yaralar açtığından haberi bile yoktu; Sude'nin yüreğinde. Kimse bunu fark bile etmiyordu. Çocukken ufak notlar yazardı. Bazı akşamlar babasını göremezdi; çok geç geldiğinden dolayı eve. Notlarını yazar annesine “babam gelince buna baksın, ama unutmasın” derdi.

Her yazdığı notun üzerine sabah okulda harcaması için para koyardı babası. Her gördüğünde ihtiyacı olmadığından dolayı almazdı. Belki de paranın öteki yüzü dedikleri buydu diye düşünmeden alamazdı kendini. Günler geçti, aylar ve yıllar ve Sude büyüdü. Kimsenin ondan beklentisinin olmadığının farkında olduğundan dolayı; kendini kapalı kapıların ardına saklardı. Bebekleri kırılmasın diye kutularında sakladığı bir çocukluktu onun yaşadığı. Kendisi zarar vermezdi de ya başkaları kırarsa diye kilitli dolaplarda saklardı. Çünkü o bebeklerinin farkındaydı…