Güz'ün Hüznü

Boş vermeli kimi zaman, içinde olduğu anları yaşamalı insanoğlu.

Yaprak dökümü mevsimi derler Sonbahara. Yaprak değildir ağacı bırakan; kimse bunun farkında bile değildir. Ağacın artık verecek nefesi kalmadığından dır, bu döküm…

Dalından düşürür yaprakları; fırtına, kar, kış yaklaşıyordur ya hani…

Dalları zarar görmesin ister… 

Sararan, solan ne var ise döküverir öylece; yaz gelip de güneşin iç ısıtan sıcaklığı ortaya çıktığında, fırtınalı günlerden tek başına ayakta kalabildiğinde yapraklarını yeniden yeşertebilsin diyedir bütün bu çaba…

İnsanın da mevsimi vardır: Sonbahara hüzün mevsimi derler; oysaki yeni bir başlangıca bitiş yaşar bilmeden.  Sararan solan ne var ise bırakmalıdır; yeni umutlarla yeni başlangıçlara nefes olabilmek için…