Yağmurda Kalan Rodi.

Yağmur yağıyor, her yer ıslak ıslak; yürüdükçe kafama düşüyor damlalar.  “Pıt pıt” diye. Ne komik düştükçe başım gıdıklanıyor gibi oluyor. Bir yandan da oynamak geliyor içimden. “Şapır şapır”.

-Dikkat eder misiniz yürürken biraz?

-Ayy sanırım ezileceğim şimdi.

Sonunda kendimi atıyorum bir mağazaya. Sanırım bu kapılar bize göre yapılmış, önünde burdukça açılıyor.

-Nasıl da sıcak vuruyor yüzüme. Şimdi içeride olduğum için kızarlarsa bana. Üstelik her yeri de ıslattım. Ne yapabilirim ki başka hay allah!

-Biri ayağıyla ittirdi mi beni? Sanırım görmedi. Neyse şurada kıvrılırsam kimsecikler görmez.

Uzun bir uykudan sonra gözlerim yarı açık bakınırken önümde bir kap mama bir kap su olduğunu gördüm. Beni de yumuşacık bir örtüye sarmışlar. Nasıl da rahatım.

-Gözlere bak!

-Ayy şunun burnuna bak ufacık!

-Çok ıslanmıştı iyi olmuş içeriye girmesi.

Bu çok sevdikleri ben kim miyim? Yağmurda ıslanan henüz çok küçük yavru bir köpek Rodi.

-Hav hav… Bu da benim imzam.